Santiagoko Bidean 5

Asteazkena, urriak 19: Heldu naiz Calzadilla de los Hermanillosera (Leon). 10 biztanleko herria da. Pedro (Mallorkakoa) eta ni egon gara lotan aterpetxean, bakarrik, berogailugabe, eta apur bat bildurrarekin... Egun ederra egiten du, baina hotza. Bihar Astorgara heltzeko asmoa dut.
Etapa honetan Castrojeriz-etik goiz atera nintzen. Kilometro bat ibili eta eta sekulako aldapa laburra igo behar izan nuen. Handik goitik aran guztia ikusten zen.
Handik aurrera eta El Bierzorarte lautadak izango nituen.
Aurrerago Itero de la vegako zubia pasatu nuen. Hantxe aurkitu nuen Logroñon ezagututako Pedro mallorkarra. Berarekin egingo nituen kilometro asko handik aurrera. Pedro 27 urteko ikasle bat zen. Zuzenbide ikasketetan lehengo izan zen bere promozioan Bartzelonako Unibertsitatean. Notaritzarako oposaketak ikastea erabaki zuen eta bost edo zaspi urteetan ikasten egon eta gero egun txar bat euki zuen eta azterketa ez zitzaion ondo atera. The quiet man-en modura bere problemak ahaztera joan zen Bidera. Santiagora heldu zenean aitortu zidan ikastera bueltako zela.

Gehiago irakurri...


Baina egun honetan ikusiko nuen gauzetarik ederrena Gaztelako Kanala zen.Europan egiten ohi zen modura espainian ere, XVIII mendean Itsasoko portuak barrukaldera hurbildu nahi ziren kanalen bitartez. baina Espainian beti egiten den modua gaizki eta berandu egion omen zen Eta konturatu zirenerako trenbideraen konpetentziak kentzen zion Obra itzel horren izateraen arrazoia. Beraz amaitu barikitxi zen ureztatzeko zelaiak. Berrehun eta piku kilometro dauzka hiru probintzietan zehar doa eta esklusei esker kontrolatzen da uraren mugimendua.
Gaztelako Kanalari buruzko loturak Wikirena:. http://es.wikipedia.org/wiki/Canal_de_Castilla
Eta ofiziala: http://www.canaldecastilla.org/



Hemendik Sahaguneraino bidea kasu askotan errepidearen ondotik doa. Errepideak irentsi egin du aintzineko bidea eta honen ondoan andaderoak deritzoten bideak sortu dira. Txarrena da ikustea denbora guztian zure ondoan millaka kamioi eta kotxe. Egun asko naturaz inguratuta egon ondoren ez da atsegingarria.
Sahagunera heldu ginen Pedro eta ni 5etan. baina ez zitzaigun gustatzan herria. Horregaitik aurrera jotzea erabaki genuen. Eta hara non amaitu genuen Calzadilla de los Hermanillos herritxuan. Sqhagunera heltzen zarenean bideak ematen dizkizu bi aukera. Edo andadero batetik zoaz, behar bada benetan den bidearen ondotik, edo erromatarrak sortu zuten Via trajanatik. Bide hau benetan polita izan zen. Haritz baso baten erditik gaztelaren erdian, ez sinistekoa. Calzadilla de los hermanillos-en bazirudien ez zegoela iñork. Ia 40 minutu argi gelditzen zitzaigun eta ez geneukan lo egiteko lekurik.
Bapatean, ate bat zabaldu zen eta gizon txikitxu bat agertu zen gure aurrean. Esan zigun aterpetxea bazegoela eta deituko zuela hospitalerak eta gure bagenuen, berak bazeukala denda bat saltzeko afaltzeko behar genuena. Bi minututan bi atso zahar agertu zitzaizkigun. Bata Derion bizi izandakoa zen. baina 10 urte zeramatzn herritik atera gabe, bere senarra hil zenetik. Asko poztu zion ni kontatu nizkion gauzak zamudio Derio eta Bilbori buruz. Nire ustez ez zuela berba egiten iñorekin asteetan. Aterpetxeak ba zeuzkan literak, ura beroa eta argia. Zer gehiago behar genuen ?. Gizon txikitxuaren dendan Leoiko txorizoa gosoa erosi genuen. Nahiko kapritsua niretzat.
Eskerrak nire lo egiteko sakua mendiko zela. Gau hartan aterpetxean tenperatura zero gainetik nekez igo baizen.